“Heb jij eigenlijk een leuk lijf?”
Ze vroeg het je op wat voor jou als een onbewaakt moment voelde, zo half ontbloot liggend op je buik met je armen strak naast je lijf. Al vroeg je je meteen ook af of zoiets überhaupt bestaat, een bewaakt moment. En wie die dan bewaakt. Toch overviel het je, haar vraag. Terwijl zij met koude maar ferme handen de stress uit je rechterschouder probeerde te werken, al zeker een minuut zwijgend, stelde ze hem plots.
Lees verder
Lees het gehele interview op NtVP.nl
In de afgelopen maanden kreeg ik herhaaldelijk de vraag of mijn proefschrift ook in het Nederlands beschikbaar is. Dat was niet zo, maar inmiddels wél.
De Nederlandstalige uitgave is qua opmaak hetzelfde als het origineel, alleen iets minder pagina’s (92 om precies te zijn). Ik heb ervoor gekozen de publicaties van de verschillende studies die ik heb gedaan niet te vertalen, alleen de samenvattingen ervan. In de discussie (die wel is vertaald) wordt ook nog verder ingegaan op de afzonderlijke studies en resultaten, dus behalve een wat technischer verhaal over de studies en analyses mis je weinig 😉
Toch benieuwd naar de volledige publicaties? Die vind je (Engelstalig) in mijn originele proefschrift en/of online (het zijn open-access artikelen).
Wil je graag een paperback exemplaar ontvangen van mijn Nederlandstalige proefschrift? Dat kan! Vul daarvoor onderstaand formulier in. Ik zou een minimale donatie van €10 aan stichting TraumaNet enorm waarderen. Met je donatie draag je bij aan de ontwikkeling van dit nieuwe platform. Doneren kan eenvoudig via www.traumanet.nl/steun-ons (o.v.v. Anne)
Graag een exemplaar ontvangen maar financieel geen ruimte voor een donatie? Geen probleem, stuur me even een bericht.
Op woensdag 3 november 2021 heb ik aan de Universiteit Maastricht mijn proefschrift ‘Beyond dis-ease and dis-order: exploring the long-lasting impact of childhood adversity in relation to mental health’ verdedigd.
Een fantastische dag, waar ik met veel dankbaarheid aan terug denk. Speciale dank aan mijn promotor Prof. dr. Jim van Os, copromoter Richel Lousberg, leden van de oppositie Prof. dr. Philippe Delespaul, Prof. dr. Wiepke Cahn, Prof. dr. Jacqueline Strik, dr. Wilma Boevink en dr. Esther van Duin, en mijn paranifmen Katinka van Sprang en Renate Lukassen.
Benieuwd naar mijn verdediging? Bekijk hem hier terug!
In de Observant verscheen onlangs het artikel ‘Over de angst in je keel en knoop in je buik‘ over mijn proefschrift.
“Anne worstelde jarenlang met een eetstoornis en zocht uiteindelijk hulp. Zo deed ze veel inzicht op over haarzelf, maar ook over de GGZ. Die ervaringen gebruikt ze nu in haar werkt en verwerkte ze in haar proefschrift. Iets dat in de wetenschap vrij ongebruikelijk is. Een openhartig gesprek tussen twee zoekende psychologen over stigma, herstel en worstelen met mentale ontregeling.“
Van die dingen
die splijten,
die splitsen,
die rijten
uiteen
of uit velen
gevallen,
geweest, al lang weer
voorbij en
bijna
vergeten, bijna
verloren, bijna
verweesd.
Van die dingen
die waren,
die kwamen
die gingen
plots
en toch zo
langzaam
voorbij
en geweest.
Lees het hele artikel op observantonline.nl
“It’s about shame, disgust, and losing every sense of dignity” schreef je, en al wachtend op een vroege trein naar het Zuiden voel je weer dat het waar was. Dat het nog altijd waar is.
Je hoeft je ogen niet eens te sluiten om weer voor je te kunnen zien hoe je laatste gevoel van trots, van waardigheid, op een druilerige dag in oktober in duizend stukjes uit elkaar spatte en je verslagen achterliet. Verslagen en gehavend.
“It’s about darkness, silence, and secrecy” schreef je.
Misschien dat je het recht wel had. Misschien dat het ondanks alles had gemogen. Misschien dat het – boven alles – ook de enige juiste reactie was geweest. Een kloppende reactie was geweest, in ieder geval. Maar je kon het niet. Alles in jou kon het niet, en durfde vooral ook niet.
Lees het hele artikel op trouw.nl
Van die dagen in tweede persoon enkelvoud, die je soms wel, soms niet, in meervoud laten eindigen. In delen van jezelf, van toen, van later. Sommigen bekend, maar sommigen ook niet. En misschien dat het juist wel de onbekende fragmenten zijn, die je het langste achtervolgen. Die het diepst verankerd zijn, het zwaarste wegen en die jou, in alle ongrijpbaarheid, het meest hebben gegrepen.
Het meest weten te grijpen.
Lees verder
Spoiler alert: nee, in dit proefschrift worden geen baanbrekende wetenschappelijke inzichten gedeeld, ‘dé oplossing’ of ‘dé verklaring’ niet gegeven, en je mag je zeker ook afvragen of het nu zo vernieuwend is wat er in staat beschreven.
Althans, niet voor diegenen die het werk van bijvoorbeeld Bessel van der Kolk, Stephen Porges en Gabor Maté kennen, en/of uit eigen ervaring weten hoe ver de gevolgen van (vroegkinderlijk) trauma in lijf en leven kunnen reiken.
Lees verderVan duizend losse
dingen en
jouw herinneringen
aan al wat was
kapot,
geheeld en
weer verloren
met de tijd
hang en plak je
aan elkaar
van duizend losse
grenzen
en al je weet
te wensen
tenminste
voor het eind
nog eens
bijeen
te zijn.
Ik,
zei jij,
ik ben niet
één, maar twee
uit één
verworden, vroeg
vandaan
en uit
elkaar
door diep en duister
heen gegaan,
met liefde groot
geworden
maar klein genoeg
voor jou,
voor mij.
Ik,
zei jij,
ik ben niet
één, meestal
ben ik
wij.
In de 3e aflevering van de podcast De Facto Trauma ga ik met Mathilde aan de hand van haar persoonlijke ervaringen met trauma in gesprek over het eigen perspectief op je verhaal en de rol van (zelf)stigma.
Beluister de podcast aflevering via socialrun.nl